Red, green & blue: outback!

Hello,

We hebben zo veel gedaan de afgelopen dagen en we gaan nog zoveel doen dat we maar gelijk weer een verslag erop zetten. Zondagochtend hadden we het vliegtuig vanuit Cairns naar Alice Springs. Het ging allemaal heel soepel op de luchthaven, we hebben ons paspoort niet een keer hoeven laten zien. Het vliegveld in Cairns is dus een goeie plek voor terrorisme. Maar goed dat heb je toch nauwelijks in Aussie. De vlucht duurde ongeveer 2 uurtjes wat meeviel. Het was een prima vlucht en in Alice stond er een shuttle bus van ons hostel te wachten. Al met al hebben we in totaal misschien maar een uurtje hoeven wachten. Het hostel was een kwartiertje rijden vanaf het vliegveld. Toen we onze spullen in de kamer hadden gedumpt zijn we Alice Springs even ingelopen. Er is niet zoveel te beleven, we zagen veel aboriginals op straat hangen en de markt was net afgelopen. 's Avonds gingen we vroeg naar bed want de volgende ochtend werden we om 6 uur opgehaald door onze tourorganisatie. 's Ochtends was het ongelooflijk koud en we waren moe maar we hadden er wel zin in. We zaten met een groep van 24 in een busje met trailer voor de backpacks. Onze tourguide was wel een aardige vent, een echte Aussie maar hij praatte wel langzaam. Misschien lag het aan de vroege ochtend. We vertrokken rond half 7 en vanaf toen was het vooral heel ver rijden. We kwamen langs een cattle station waar ze kamelen hadden en tamme dingo's. Om de twee uur hadden we een stop bij een tankstation. Alle producten werden steeds duurder naarmate we verder van Alice Springs verwijderd raakten. Een waterfles kostte op een gegeven moment 8 dollar! 's Middags kwamen we aan bij onze campsite bij Yulara resort, vlakbij Uluru (die rooie rots). Vanaf het uitkijkpunt bij het resort hadden we een goed uitzicht op Kata Tjuta en de rock. Na een lekkere lunch reden we naar Kata Tjuta national park. Daarin liggen de Olga's, een hele mooie rotsformatie die honderden miljoenen jaren geleden gevormd is en nu door erosie rond en afgesleten is. Onze gids (Reg) vertelde over de geologie van het gebied en we maakten een mooie wandeling door de 'Valley of the Winds.' Het was echt een heel mooi gebied. Het was heel groen en rood en blauw, zoals de hele outback nu is. Meestal is dat groene niet zo aanwezig maar door al die regen de laatste tijd staan alle planten nu in bloei. We liepen ongeveer 2 uur en daarna reden we weer terug naar ons kamp. Bij het uitzichtspunt keken we naar de zonsondergang bij Uluru.'Resort' klinkt wel leuk maar wij sliepen gewoon in de buitenlucht in een 'swag,' een soort zak met ritsen en een matje erin waar je je met je slaapzak in moet proppen. We kregen 's avonds een heerlijke barbeque met onder andere kangaroe, kameel en een ondefinieerbaar stuk steak. Het was al behoorlijk afgekoeld en de warme douches waren welkom. Helaas hadden wij gedacht dat we aan alleen ons fleece dekentje wel genoeg zouden hebben. Het was 4 graden 's nachts. De woestijn he. De eerste nacht hebben we dus nauwelijks geslapen van de kou, maar gelukkig hadden we wel een mooie volle maan om naar te kijken. Om 5 uur 's ochtends moesten we opstaan om op tijd te zijn voor de zonsopgang bij Uluru. Een ontbijtje erin en rijden. We begonnen daar aan de base walk, een wandeling helemaal om de rots heen van ongeveer 10 km. Langzaam zagen we de rots van kleur veranderen. Van donkerpaars naar rozig naar rood naar feloranje. Heel mooi. Deze wandeling was wat minder challenging dan de Valley of the winds walk maar hij duurde wel iets langer, ongeveer 3 uur. Eenmaal terug bij de bus liepen we samen met de gids nog een uurtje waarbij hij vertelde over de aboriginal gebruiken bij bepaalde plekken van de rots. Er waren bijvoorbeeld alleen vrouwengedeeltes en mannengedeeltes waar je ook geen foto's mocht maken omdat de plekken heilig waren. De rots kan ook beklommen worden, een erg steile klim waarbij al 35 mensen zijn omgekomen (ook door hartaanvallen). Het is niet respectvol tegenover de aboriginals om de rots te beklimmen omdat het voor hen zo'n heilige plek is. Toch zagen we een aantal mensen omhoog gaan. Het uitzicht moet ook wel erg mooi zijn daarboven maar wij hebben het niet gedaan. We reden daarna naar het visitor centre waar wat aboriginal verhalen over het ontstaan van het landschap gelezen konden worden. Hierna reden we terug voor de lunch, een chickenburger! Toen moesten we alles inpakken want we reden naar Kings Canyon resort. Dit was ook weer 4 uurtjes in de auto zitten. Gelukkig konden we stiekem ge-upgrade worden zodat we nu in tent-huisjes konden slapen wat warmer was. 's Avonds kregen we spaghetti bolognaise en er was een kampvuur. Reg vertelde nog wat verhalen over zijn 'genante moment' toen die 10 was en over de cultuur van aboriginals en hun positie in de samenleving. Toen gingen we maar weer slapen omdat we de volgende dag weer om 5 uur op moesten staan. We reden die ochtend naar Kings Canyon. Daar begonnen we meteen aan de main walk in/langs/over de canyon. Het begin was ontzettend steil en veel klimmen. Dat pad heette ook heart attack hill, niet voor niets dus. Lekker zo op de vroege morgen. Iedereen was aan het hijgen maar het uitzicht werd met elke stap mooier. Af en toe stopten we even voor een verhaaltje over de geologie. De zon kwam rond 7 uur op, de rotsen werden knalrood en de volle maan was nog steeds te zien. Het gaf een buitenaards effect, supermooi. De wandeling was erg divers, we liepen links langs de kloof, omhoog, toen weer omlaag naar de waterholes die midden in de kloof liggen (garden of Eden) en toen weer omhoog bij de rechterkant van de Canyon. We hadden daar uitzicht op 'the lost city,' een rotsformatie die erg leek op de Maya tempels in Zuid-Amerika. Al met al bijzonder mooi allemaal. Het uitzicht was op sommige stukken echt fantastisch, je kon heel steil naar beneden kijken vanaf de kloofrand. De wandeling naar beneden ging wat sneller, bij elkaar hebben we ongeveer 3,5 uur gelopen. Wel waren we blij dat we uiteindelijk weer in de bus zaten. De vliegenplaag begon ook weer op te spelen. In de outback zijn ontzettend veel vliegen die gewoon in je ogen willen vliegen (of in alle andere gezichtsgaten). Een vliegennetje is niet zo'n slecht idee. Het schijnt dat het bij ons nog wel meeviel maar we werden al helemaal gek van al die vliegen. We reden na de wandeling richting Alice Springs. Tussendoor stopten we voor de lunch en nog wat uitkijkpunten, onder andere een stuk met knal-en knal-rood zand op een duin. Rond 5 uur kwamen we weer terug in Alice Springs. Toen was het alweer voorbij, we waren helemaal gesloopt en we zijn snel ons bed in gedoken. Maar het was echt een supergave tour door het Red Centre van Australie. Zo'n landschap hebben we nog niet gezien. De volgende dag zijn we Alice Springs nog doorgelopen en die avond hadden we de trein, de Ghan, naar Darwin. Die vertrok om 6 uur en kwam de volgende dag aan rond 7 uur 's avonds. We zaten heel ruim met lekker veel beenruimte in stoelen die heel ver naar achter konden. Toptrein, die moeten ze in NL ook maken! Hij ging best langzaam maar het uitzicht was mooi. Ook een leuke manier om door de Outback te reizen. We zijn dus gister aangekomen in Darwin, weer lekker in de tropische benauwde hitte. In Alice was het heel droog vergeleken met Cairns. We hebben net een hele dure tour naar Kakadu national park geboekt, voor 2 dagen. Duur zijn ze allemaal helaas maar we willen het wel graag zien. We vertrekken maandag. Het is prachtig weer hier dus we gaan vandaag en morgen lekker naar de haven lopen en de stad verkennen. Het ziet er gezellig uit.
Seeya!