'Bucket, please' & leren vliegen

Hi again!

Nou wij zijn langer in Coffs harbour gebleven dan gedacht! Dit kwam omdat we tijdelijk blueberry's hebben geplukt. In het hostel hingen advertenties voor baantjes en we hebben aan een paar Fransen gevraagd die er al werkten of wij ook mee konden. En ja, de volgende dag stonden we lekker om 6.15u op (zondagochtend..) om een halfuur te rijden naar een soort plantage tussen groene heuvels. Dit was onze locatie. Er hingen grote netten over de bosjes blauwe bessen. We moesten een emmer om onze middel binden en daar de goeie bessen (niet te klein, niet te gerimpeld, niet te rood) in gooien. Heel makkelijk. Maar in de hitte van 30 graden (een dag was het zelfs bijna 40 graden!!) is het toch wel zwaar werk. Elke keer galmde er door de lucht 'bucket please' als je emmer weer vol was en de bucketman hem op moest komen halen. Er werkten veel Afrikanen en Aziatische mensen die er soms al 4 jaar lang waren. Het bedrijf zelf was van een Indiase familie. De eerste dag hebben we gelijk 10 uur gewerkt. De twee pauzes van een halfuurtje krijgen we niet eens uitbetaald en het loon was 10 dollar per uur dus erg rijk zijn we niet geworden de 8 dagen dat we hebben gewerkt. Deels omdat we ons verdiende geld gelijk weer hebben uitgegeven aan... skydiven!! Daarover zo meer. Vrijdagavond zijn we uitgeweest in het Coffs hotel. De Australiers noemen een bar vaak een hotel. Het was wel leuk en we waren met twee Canadese meisjes. Zaterdag zijn we naar de haven gelopen en bovenop een heuvel waarop je heel mooi uitzicht had over Coffs en aan de andere kant de eindeloze oceaan.
's Middags hebben we lekker in de hangmatten in het hostel gehangen en een beetje gepraat. Een jongen uit het hostel, Tom, werkt bij het skydive-center en hij probeerde ons al de hele week over te halen om te gaan springen. Dat wilden we sowieso wel een keer doen maar liever bij Ciarns omdat je daar het Great Barrier Reef mooi kan zien vanuit de lucht. Tom zei dat hier de beste en goedkoopste plek was en dat je, als je valt, toch niet echt op je omgeving let. Je bent alleen maar bezig te verwerken dat je net uit een vliegtuig bent gesprongen. Daar had ie wel gelijk in. Wat echt de doorslag gaf, was dat hij ons gratis foto's aanbood. Normaal kost dat meer dan 150 dollar! Dus we maakten een afspraak en zondagochtend werden we om 7:15u opgehaald en naar het skydive-center gebracht. We kregen een kleine instructie en we moesten allemaal papieren tekenen (wie geinformeerd moest worden als we neerstorten..) en we moesten een pak aan en een veiligheidsgordel. Daarna ging Yvette als eerste mee naar het vliegveld. Samen met de piloot, de instructuur (aan wiens buik je hangt tijdens het skydiven) en Tom die de foto's maakte zat het vliegtuig vol. We hadden voor de hoogste vrije val gekozen, vanaf 14000ft. Dat is ongeveer 4200 meter. De vlucht zelf was al heel mooi. Het duurde ongeveer 20 minuten om op de juiste hoogte te komen. Toen deed Tom het luik open en ineens kwam allemaal wind het vliegtuig in.. spannend! Tom ging uit het luik hangen en liet zich achteruit vallen. Vlak daarna sprong Dave de instructeur met Yvette via een salto het vliegtuig uit.. Oh my god!! Het was echt SUPERGAAF. In de lucht maakte Dave nog een paar draaien en Tom maakte foto's en hing voor ons. Veel te snel ging de parachute open maar die mochten we wel even besturen. We landden veilig op het strand. Daarna ging Ellen in een nog kleiner vliegtuig. We zijn echt blij dat we het gedaan hebben. Weer een ervaring rijker. Gisteravond hebben we nog wat gedronken met een paar mensen in het hostel omdat het onze laatste avond was en vandaag vertrekken we richting Yamba en daarna Byron Bay.